FIETSTOCHTVERSLAG
Verslag fietstocht van dinsdag 24 april 2018.
“Net niet grensoverschrijdend”
Voor de eerste fietstocht van 2018 verzamelden 24 fietsers op het dorpsplein van Kemzeke voor een tocht door de Wase polders. Dit gebied was eeuwenlang een gatenkaas waarlangs water geregeld diep het land binnendrong. Wanneer het water weer terugtrok, bleven er kreken, wielen en geulen in het land achter. Het krekengebied van Saleghem is daar een mooi voorbeeld van. Dit krekenstelsel ontstond tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648). De Spanjaarden zetten het Waasland toen bewust blank om Antwerpen te beschermen tegen opstandelingen die vanuit het noorden oprukten. In dit vlakke land zijn het enkel de rijen populieren en knotwilgen die zich onderscheiden.
Tot vorig jaar was het evenwicht tussen de elektrische fiets en de gewone fiets nog gelijk. Nu moesten we vaststellen dat diegenen met de 9 normale fietsen stilaan tot een uitstervend ras behoren. Ook mochten we 2 nieuwkomers verwelkomen, nl. Jan en zijn echtgenote Kathleen.
Met een bewolkte hemel, een lichte bries en 15° vertrokken we aan knooppunt 86 en via een oude spoorwegbedding reden we naar knooppunt 94 waar we het pad verlieten om het groene polderlandschap met heel wat 18de- en 19de-eeuwse boerderijen in te rijden. Tussen knooppunt 96 en 95 reden we onder de expresweg Antwerpen-Knokke om dan door het natuurgebied Groene Putte te rijden. Na ongeveer 15 km hielden we, langs een rustig pad, even halt om iets te drinken of te eten om daarna via het Stropersbos nog 10 km verder te rijden naar onze ruststop IJshoeve De Boey aan knooppunt 75. Voor de meeste fietsers onder ons geen onbekende ruststop. Op het terras konden we dan genieten van een goed gevulde ijscoupe, een lekkere pannenkoek met koffie of een frisse pint. Nadat we van dit alles hadden genoten, was het de bedoeling om het laatste stuk van onze fietstocht aan te vangen. Doch de fiets van Edmond weigerde dienst, de achterband stond plat. Geen gemakkelijke klus om een achterband van een elektrische fiets te repareren, maar Daniël had een wonderspuitbus bij zich. Nadat Jean-Paul de fietsband had volgespoten, konden we toch met z’n allen de tocht verderzetten. Na een tweetal kilometer merkte onze begeleider dat hij op de ruststop zijn petje had vergeten en moest rechtsomkeer maken. Achteraf bleek dat het toch in zijn tas zat. Een ritje voor niets dus, maar hij heeft om de groep terug in te halen toch zijn conditie eens kunnen testen. Tussen knoopput 75 en 74 kwamen we voorbij het krekengebied van Saleghem met het huis Panneweel. Dit natuurhuis is een bezoekerscentrum voor het krekengebied. Via knooppunten 81 en 82 reden we langs het dorp Sint-Gillis-Waas. De geschiedenis van Sint-Gillis-Waas gaat terug tot de vroege 12de eeuw, toen een edelman zich kwam vestigen in wat later 'De Kluize’ werd genoemd. Het gebied werd daarna eigendom van o.a. de Gentse Sint-Pietersabdij. We reden verder langs Sint-Pauwels om zo onze startplaats terug te bereiken. Ook Edmond had de tocht kunnen volmaken. De regen was uitgebleven en in café Den Doorn werd er met een frisse pint of frisdrank nog nagepraat over de geslaagde eerste fietstocht.
Verslag: Martine en Luc
©copyright 2008 daniel.verbeke | feedback